- حافظه RAM چیست و سیستم شما چه میزان RAM نیاز دارد؟
همه ما میدانیم، رایانهها مجهز به حافظه رم هستند؛ اما شاید برخی از ما ندانیم که رم چیست و دقیقا چه کاری انجام میدهد. اغلب تصور میکنیم که رم بیشتر به معنی سرعت بیشتر در سیستم است و در نتیجه همه ما خواهان رم بیشتر هستیم؛ اما دقیقا از کجا باید بدانیم، سیستم ما به چه میزان رم احتیاج دارد و چگونه باید بیشترین بازدهی را از رم سیستم داشت؟
همه ما میدانیم، رایانهها مجهز به حافظه رم هستند؛ اما شاید برخی از ما ندانیم که رم چیست و دقیقا چه کاری انجام میدهد. اغلب تصور میکنیم که رم بیشتر به معنی سرعت بیشتر در سیستم است و در نتیجه همه ما خواهان رم بیشتر هستیم؛ اما دقیقا از کجا باید بدانیم، سیستم ما به چه میزان رم احتیاج دارد و چگونه باید بیشترین بازدهی را از رم سیستم داشت؟ به گزارش «تابناک»، حافظه رم یکی از حیاتیترین و اساسیترین سختافزارهای هر سیستم است. در نتیجه درک ماهیت و عملکرد آن بسیار سودمند و کاربردی است. داشتن آگاهی از نحوه عملکرد رم میتواند به خوبی برای شما مشخص کند که سیستم شما چه کاری را میتواند به خوبی انجام دهد و از پس چه کاری برنمیآید.
+ حافظه رم چیست؟
RAM یا Random Access Memory گونهای از حافظه برای ذخیرهسازی دادههاست که اجازه میدهد فایلها در مدت زمانی کوتاه نوشته و خوانده شوند؛ بدون اینکه در این خواندن و نوشتن تقدم و تأخر زمانی اهمیتی داشته باشد. حافظه رم به دلیل سرعت بالای آن در خواندن و نوشتن از سایر حافظهها، از جمله دیسک سخت است. رم به سیستم شما اجازه میدهد با سرعت بالا به دادههای مورد نیاز دسترسی داشته باشد و در نتیجه رم تأثیر بالایی بر سرعت عملکرد سیستم شما دارد. نکته دیگر آنکه رم یک حافظه موقتی است که پس از هر بار راهاندازی دوباره سیستم عامل تمامی دادههای ذخیره شده روی آن پاک میشود.
این امر از رم یک حافظه موقت عالی برای ذخیرهسازی دادهها میسازد که برای برنامههایی که نیاز به دسترسی سریع و مداوم به دادهها دارند، به کار گرفته میشود. برای مثال اگر از یک واژهپرداز برای نوشتن یک متن استفاده کنید، در حالی که مشغول ویرایش هستید، اطلاعات و دادههای آن روی رم ذخیره میشود تا در حین ویرایش، بتوانید به شکل زنده همه تغییرات اعمال شده را در آن واحد ببینید. اساسا دو گونه متفاوت از رم وجود دارد: استاتیک یا ثابت و دینامیک یا متغیر. رم دینامیک یا DRAM زمان دسترسی حدود ۶۰ نانو ثانیه (یک میلیاردم ثانیه) را مقدور میسازد، در حالی که SRAM یا رم استاتیک زمان دسترسی ۱۰ نانو ثانیه دارد. با وجود این، DRAM به دلیل هزینه کمتر آن بیشتر مورد اقبال و استفاده است.
+ چه میزان رم روی سیستم شما نصب شده؟
برای فهمیدن آنکه اکنون سیستم شما از چه میزان رم برخوردار است، کافی است از روی دسکتاپ خود روی آیکون Computer و یا در Explorer بر This PC کلیک راست کرده و گزینه Properties را انتخاب کنید.
این کار پنجرهای باز میکند که تمامی اطلاعات سیستم شما را کلی ارائه میکند. در اینجا در ذیل بخش System میتوانید میزان رم سیستم خود را که با Installed Memory مشخص شده، پیدا کنید.
نکته آنکه اگر سیستم عامل شما از نوع ۳۲ بیتی باشد، تنها از ۴ گیگابایت رم و نه بیشتر پشتیبانی میکند و در این حالت، شاید در این پنجره، میزان رم نمایش داده شده، کمتر از میزان رم نصب شده بر سیستم باشد. همچنین اگر کارت گرافیک سیستم شما حافظه مخصوص به خود نداشته باشد، از رم سیستم برای انجام عملیات گرافیکی استفاده خواهد کرد.
+ چگونه بیشترین بازدهی را از رم سیستم داشته باشیم؟
بهترین کاربران آنهایی هستند که میدانند چگونه بیشترین بهره را از رم سیستم خود ببرند. یک راه استفاده بهینه از رم، بهرهگیری از قابلیت ReadyBoost است؛ ابزاری که از ویندوز ویستا در دل این سیستم عامل تعبیه شده و میتواند از یک فلش USB به عنوان یک رم اضافی برای سیستم استفاده کند. البته این ابزار به اندازه خرید یک رم اضافه برای سیستم کاربردی نیست؛ اما یک راه کار ساده و اساسی و در اغلب موارد پاسخگو و کم هزینه برای افزایش سرعت سیستم است. به ویژه اگر از یک سیستم بسیار کند رنج میبرید. راه دیگر آنکه بیشتر از ابزار Task Manager استفاده کرده و در استفاده از آن استاد شوید. هرچند این کار پیش پا افتاده به نظر میآید، شک نکنید حرفهایترین کاربران ویندوز کسانی هستند که همواره پنجره Task Manager در کنار سایر برنامهها در سیستم آنها باز است و مدام پروسهها و عملکرد سیستم را رصد میکنند.
در این پنجره ستون Memory بسیار مورد علاقه ماست. اگر متوجه شدید که نرمافزاری بدون هیچ استفاده ضروری در حال بلعیدن حافظه رم است، میتوانید بدون هیچ تفکر اضافی آن را بسته و حتی Uninstall کنید. در این مورد به خصوص بر نرم افزارهای Startup تمرکز کنید.
+ سیستم شما به چه میزان رم نیاز دارد؟
امروزه گویا برای آنکه یک سیستم چابک و سریع داشته باشید که از پس پردازش نرمافزارهای مدرن بر آید، باید رم سیستم را ارتقا دهید. ذکر چند نکته اساسی برای ارتقای رم سیستم ضروری است. اکنون با استانداردهای ۲۰۱۵ کف رم مورد نیاز سیستم برابر با ۴ گیگابایت است؛ یعنی به میزانی که سیستم از پس اغلب کارهای پردازشی مورد نیاز کاربر برآید. اما آنچه به عنوان یک حاشیه امنیت میتوان ذکر کرد، داشتن ۸ گیگابایت رم به همراه یک سیستم عامل ۶۴ بیتی است، به ویژه اگر کارت گرافیکی رایانه شما واجد رم یا حافظه درونی خاص خود نباشد. این میزان رم خیال شما را از بابت اجرای نرم افزارهای معمول گرافیکی و پردازشی و همچنین اغلب بازیهای موجود در بازار راحت میکند. اما اگر به شکل ویژه و تخصصی در حوزه نرمافزارهای گرافیکی و بازیهای مدرن مشغول هستید، قطعا میزان ۱۶ گیگابایت رم چیزی است که به آن نیاز دارید. بیش از این میزان رم به هیچ عنوان برای سیستمهای خانگی و حتی شرکتی نیاز نیست، مگر آنکه هدف خاصی از کار با سیستم مقصود شما باشد. تفاوت رم ۱۶ گیگابایت با ۳۲ گیگابایت در یک سیستم خانگی حتی برای انجام چندین پردازش سنگین عملا قابل احساس نیست (با توجه به مکانیزم مدیریت رم در سیستم عامل ویندوز).
+ رم (RAM) و انواع آن:
این نوع حافظه ی مشهور کامپیوتر که مخفف عبارت Random Access Memory است یکی از اصلی ترین قسمتهای کامپیوتر به حساب میآید. این حافظه ها بر خلاف ROM ها که حافظه های فقط خواندنی هستند، از نوع خواندنی-نوشتی می‌باشند از اینرو نقش کلیدی تری را به بعنوان حافظه بازی میکنند. زیرا به اطلاعات آنها دسترسی کامل داریم. بطور کلی اطلاعات مربوط به برنامه هایی که می‌خواهیم اجرا شود روی RAM قرار می‌گیرد. دلیل این امر کاملا روشن است. این رم ها دارای سرعت بالایی در خواندن و نوشتن می‌باشند در حالیکه حافظه دیسک سخت ( Hard Disk ) به این سرعت نیست. حال تصور کنیم که CPU یا همان پردازنده قصد پردازش اطلاعات ما را دارد. مشخص است که سرعت بسیار بالای تحلیل سی پی یو با سرعت پائین هارد دیسک همخوانی نداشته به همین جهت از حافظه های موقتی به نام RAM استفاده میکنیم. پس میتوان گفت که حافظه های رم برای برقراری تعادل بین هارددیسک و پردازنده است. رم ها ساختار پیچیده در عین حل ساده ای دارند. یک حافظه رم بطور کلی از میلیون ها سلول که محل ذخیره بیت های اطلاعاتی است ساخته شده که هر سلول از یک خازن و یک ترانزیستور تشکیل شده است. خازن ها وظیفه ی نگه داشتن یک واحد داده را دارند که بصورت صفر و یک شمرده می‌شوند. یعنی این خازن ها یا پر هستند ( یک ) یا خالی هستند ( صفر ). ترانزیستورها بعنوان تقویت کننده های حسی، نقش هماهنگ کننده ای را دارند که آیا اطلاعات از خازنشان خوانده بشود یا خیر ! در حافظه های رم، شما در هر زمان دلخواه میتوانید به داده ها دسترسی داشته باشید. همانطور که قبلا هم گفته شد این حافظه ها موقت هستند و از آنجایی که محل ذخیره سازی دائمی اطلاعات به شمار نمی‌آیند با قطع شدن برق تمام اطلاعات موجود بر روی آنها هم از دست می‌رود. حال که با مفهوم RAM آشنا شدیم به تعریف نوعی از این حافظه های موقت می‌پردازیم که امروزه تقریباً تمامی سیستم ها با آنها مجهز شده اند.
+ رم DDR یا DDR ONE:
این حافظه ها که نسل جدیدتر SDRAM ها ( Synchronous Dynamic Random Access Memory ) می‌باشند تکنولوژی جدیدتری در ساخت آنها لحاظ شده است. DDR مخفف Double Data Rate است. این رم ها قابلیت انتقال دو مقدار داده را در یک واحد زمانی دارند. همین امر نشان از سرعت به مراتب بالاتر آنها نسبت به نسل قبل خود دارد. این نوع حافظه ها نسبت به انواع قبلی خود به ولتاژ پائین تری برای عملکرد نیاز دارند. نکته ی دیگری که در مورد این نوع حافظه ها وجود دارد فرکانس کاری بالاتر آنهاست. هرچه فرکانس کاری آنها بالاتر باشد ظرفیت انتقال دیتای بالاتری خواهند داشت فلذا انتخاب مناسب تری برای کاربران خواهند بود. لازم به ذکر است که قبل از خریداری این نوع رم ها باید به مادربورد (MotherBoard) خود نگاهی بیاندازید تا مطمئن شوید که از این نوع رم پشتیبانی میکند یا خیر.
+ رم DDR2:
این رم ها نسل دوم DDR ها هستند. فرکانس کاری آنها بالاتر از نوع قبل و توان مصرفی و ولتاژ کاری آنها بهینه شده یعنی کاهش پیدا کرده است. در این نوع، کانالهای انتقال دیتا دو برابر قبل در نظر گرفته شده است یعنی توانایی انتقال چهار مقدار دیتا را در واحد زمان دارند. این رم ها مدتهاست که دارای شهرت بالایی هستند. بسیاری از سیستم های خانگی ما امروزه به این رم ها مجهز شده اند. این نوع رم ها، تا قبل از ورود برادر سومشان یعنی DDR3، در نسبت قیمت به کارایی، در بالاترین رده قرار داشتند.
+ رم DDR3:
شاید بخاطر داشته باشید که در سال 2008 میلادی یعنی همزمان با معرفی پردازشگرهای i7 و پشتیبانی آنها در مادربورد هایی که به Chipset های مدرن مجهز شده بودند، RAM های پرسرعتی به نام DDR3 معرفی و عرضه شدند. این RAM ها تا حدی پرسرعت و در نوع خود بی نظیر هستند که شرکتهای سازنده مادربورد و CPU به سرعت محصولات خود را با آن تطبیق داده و از آن پشتیبانی کردند. سازندگان این نوع RAM با اختصاص کانالهایی که قابلیت انتقال 8 مقدار دیتا را در واحد زمانی دارد، موفق به ساخت این محصول بی نظیر شدند. این رم ها با انواع قبلی خود سازگاری نداشته (یعنی در اسلات DDR و DDR2 قرار نمی‌گیرد) و شما برای استفاده از آنها مجبور خواهید بود مادربورد و پردازنده خود را نیز عوض کنید.
منبع:
سایت خبری تابناک
سایت زنبیل
اخبار مربوط به رم کامپیوتر یا رایانه
اطلاعات بیشتر در مورد این مطلب
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
.png)
